Up de weegschaal date #2: de strijd tegen de zwangerschapskilo’s

Die date met die weegschaal, die heb ik nog steeds. Trouw neem ik elke ochtend plaats op het o, zo geliefde doch o, zo gehate glazen plateautje met die vreselijke digitale cijfers. Ach, vreselijk, dat valt eigenlijk ook best nog wel mee. Want een hekel aan op de weegschaal staan, heb ik eigenlijk niet. Gelukkig heb ik nooit echt problemen met mijn gewicht gehad, ook nu na mijn zwangerschappen niet. En wat blijkt, met een klein beetje extra inzet… komt er toch weer beweging in die voorheen stagnerende, kilo-aanduidende, digitale cijfertjes.

6 kilootjes moest ik nog, sinds de eerste ‘Up de weegschaal date’. Van 73 kilo’s komend, met een tussenstand van 63 kilo’s, heb ik sinds vandaag dan eindelijk weer de 60 kilo’s bereikt. Althans… volledig poedeltje naakt, ’s morgens in alle vroegte en met een paar grammetjes erboven, YES! Hoewel niet op de komma nauwkeurig, maar die 60 kilo’s is in beeld!

Ontbijt

Hoe ik dit bereikt heb? Heel simpel. Waar ik voorheen ontbeet met 2 belegde volkoren boterhammen, is dit er nu sinds dat beetje extra inzet 1tje geworden in combinatie met een schaaltje of stukje fruit. En soms, en dat komt eigenlijk veelal door tijdgebrek (ja, ja, waar het hebben van een druk mamabestaan al niet goed voor is) blijft het alleen bij dat stukje fruit. Dan kom ik er gewoon echt niet aan toe om, naast het ontbijt van mijn kroost, ook nog mijn eigen brood te smeren. Dus dan volstaat ook een banaan die ik nog net even vluchtig uit de fruitschaal weet te grissen alvorens de dag van deze mama begint.

Lunch

Aan mijn lunch heb ik niet teveel getornd. Dat zijn nog steeds 2 belegde boterhammen, anders trek ik het echt niet tot het avondeten. Het moet immers wel een beetje vol te houden zijn niet waar? Maar ik beleg die boterhammen dus niet meer met slaatjes of andere dikmakertjes (JUMMIE). Noop, heel even moeten mijn bammetjes het doen met een mager stukje kipfilet. En de tuinkruidenvariant daarvan is helemaal zo gek nog niet.

Diner

Het avondeten, de warme pot, die is dan wel weer een stuk minder. Ik schep echt nog maar 1, hooguit 2 keer op. Ik eet niet elke avond meer vlees en wissel af met aardappels, volkoren pasta of zilvervliesrijst. Ook sausjes, justjes en andere vetjes nuttig ik niet meer. En… en dat doe ik al een tijdje, ik eet mijn warme hap van een boterhambordje in plaats van een groot bord. Dat klinkt misschien gek, maar het voorkomt gewoon dat ik een groot bord vol op schep. En dat scheelt zeker de helft aan voedsel.

Tussendoor

Ik snaai nauwelijks tussendoor, nooit echt gedaan trouwens, maar doe dat nu al helemaal amper. Hooguit een keer een ijsje wanneer ik met zoonlief op pad ben. Maar dan gaat er op dat ijsje tegenwoordig niet 2 maar slechts 1 bolletje. Scheelt toch weer. s Avonds snaai ik wel gewoon nog steeds… Dat kan en wil ik gewoon niet laten, iets met ‘het moet wel leuk blijven’. Maar snaaien met heel weinig aan snaaierij in huis, is echt geen enkele drol aan. Ik heb namelijk heel weinig in huis en dat maakt snoepen echt een stuk minder leuk. Ik sta dus bijna elke avond teleurgesteld voor de kast wanneer ik de lege koektrommel zie staan en alleen een pak met theebiscuitjes zie liggen.

Afijn. We zijn er nog niet, ik moet nog zeker 3 kilootjes. Maar we zijn er wel…bij-na. Dus nu moet ik het echt gaan hebben van meer beweging. En omdat ik al die extra zwangerschapskilo’s niet meer met mij meedraag en weer prima hele einden kan gaan wandelen. Moet dat dus best lukken. Vooral ’s avonds kan ik namelijk echt genieten van een stevige wandeling met de honden. Heerlijk zeker nu het mooie weer weer is aangebroken. Tja, en met nog een aantal weken verlof moeten dan ook die laatste kilo’s wel te halen zijn. Hopelijk dus tot over minus 3 kilootjes. Tot een nieuwe ‘Up de weegschaal date’.