Uitslapen… verleden tijd of mijlen verre toekomst muziek

“Wat…? Uitslapen… Oh dat…! Dat wat ik honderd jaar geleden altijd deed, dat? Ja dat…!” Dat, lijkt nog verder weg dan ooit. En dat is het ook, voorlopig althans. Want met de komst van babylief is uitslapen history, verleden tijd of… mijlen verre toekomst muziek. En dat is een understatement.

Ik mis dat!

Mijn wekker zet ik al jaren niet meer, niet nodig. Die slapen in de kamers naast ons. Het is alleen zo jammer dat die wekkers geen snoozeknop hebben. Ik heb hem althans nog niet kunnen vinden. Afijn, dat uitslapen dus. Ik mis dat!

Lang en nutteloos

Men wat mis ik dat uitslapen. Lekker ongegeneerd tot sint juttemus (lees, halverwege de middag) in mn nest wegrotten tot ik er doorligplekken van had. “Deed je dat? Oh ja, dat deed ik.” Op zondag vooral: lang, nutteloos en zonder enige schaamte. Heerlijk, samen met papalief (toen nog geen papa trouwens, wel lief overigens) en de hond, die mocht er ook bij. Omdraaien, nog eens omdraaien en ‘what the heck’ gewoon nog een keertje omdraaien.

In hemelsnaam

Maar nu zijn daar die kids. “En wat houd ik toch enorm van ze (zeg ik er gelijk maar even bij mocht iemand na dit blogje denken dat het anders zit), echt waar.” Maar men (is tie weer) waarom worden kids, mijn kids althans, altijd zo vroeg wakker? Waar is dat in hemelsnaam voor nodig?

Als ik de keuze had

Waarom heeft niemand ooit in de evolutie ervoor gezorgd dat die kleine koters een soort uitslaapgen meekregen? Waarom in hemelsnaam begint hun dag wanneer de zon nog maar net (of soms nog niet eens) op is? Wat heeft diegene bezield die daar verantwoordelijk voor is? Ik had het echt anders gedaan, had ik de keuze.

Reinste onzin

Ik zie er totaal het nut ook niet van in, dat ze ’s ochtends rond de klok van 7 uur naast (of er in, nog sterker) je bed staan te springen alsof het een spiksplinternieuwe trampoline is die even uitgeprobeerd moet worden. Vrolijk lachend, liedjes zingend, stofwolken omhoog springend, vol energie aan hun nieuwe dag beginnend. In hemelsnaam, wie doet zoiets om 7 uur ’s morgens? Je reinste onzin als je het mij vraagt.

Hell no

Ze hebben trouwens makkelijk praten, die kids. Die gaan er lekker weer in tussen de middag. “Hell no”, is dan mijn eerste reactie. “Eerst mij een beetje uit mijn ‘na een hard werkende werkweek welverdiende schoonheids’-slaapje halen… Dan blijf jij ook maar wakker.”

Kon je maar heel eventjes

Maar nee, niets is minder waar en zo tref je jezelf rond de klok van 13:00 uur ’s middags aan. Geeuwend naast het bed van peuterlief die zachtjes met zijn knuffeldoek zijn eigen hoofdje kriebelt, meedeinend op de liedjes die jij vermoeid ten gehore brengt. Je valt er zelf zowat bij in slaap. Kon je er maar heel eventjes naast kruipen, denk je. “Who cares!” Nou niemand, behalve dan de overvolle wasmachine, de uitpuilende vaatwasser en de honden die zenuwachtig voor de voordeur drentelen omdat ze uitgelaten moeten worden… “Moet ik doorgaan?”

Powernap

Geen middagdutje dus. Misschien pak je straks nog wel even een korte powernap, neem je je voor. Maar wanneer je alle huishoudklusjes hebt afgerond, honden hebt uitgelaten en uitgeput op de bank neerploft om eindelijk aan die langverwachte powernap te gaan beginnen… Hoor je het alweer. Een fris en fruitig ‘ge-mama’ klinkt vol blakende energie over de babyfoon. Net wanneer je bovenste oogleden voor het eerst de ondertste raken. Het kroost is weer ontwaakt en staat triomfantelijk bovenaan de trap te dansen.

Stiekem

Zucht… dan maar op tijd naar bed vanavond. Maar stiekem weet je dat ook dat niet gebeurt. Want je bent nou eenmaal een avondmens. En zo denk je de volgende morgen weer opnieuw… “wat vroeg, kon ik maar één keertje uitslapen…”

Stiekem

Kanttekening bij dit verhaal is trouwens: wanneer je het over je moederhartje hebt kunnen krijgen om de kids één keer uit logeren te sturen (in het kader van bijtanken ofzo), dan zit je om 7 uur des morgens nét zo recht in je bedje dan anders. Niet van je kroost overigens dat al dansend en springend een poloniaise uitvoert op jouw slaapkamer. Noop, van de stilte… je mist ze! Gatver, dat uitslapen… dat is echt verleden tijd…. zucht!