Mama dagboek #1: uit logeren

Mama moet zo nodig op stap… en zoonlief gaat dus uit logeren. Bij oma. Alhoewel dit de tweede keer is dat hij logeren gaat, voelt het nog steeds vre-se-lijk! De eerste keer logeerde meneer bij opa en oma Meppel. Dit keer is oma Tsjechie aan de beurt. Ik weet nog goed hoe ik de eerste keer ervoer. Dat was in november vorig jaar. We hadden een bruiloft van vrienden. Een mooie gelegenheid dus om het ‘uit logeren’ project maar eens gestalte te gaan geven.

Man, man, man wat zag ik daar tegenop

Dagen van te voren was zijn tas al gepakt. Luiertje erin, luiertje er weer uit. Toch maar een ander outfitje. Lijstje maken, voedingsschemaatje, flesje zus en speentje zo. Knuffel, speeltjes, boekjes, het mocht hem aan niets ontbreken die ene nacht en dag. Of ik dit alles voor hem of meer voor mezelf deed, was een goeie vraag. In elk geval ervoor zorgen dat het hem aan niks ontbrak, gaf mij een goed gevoel.

Dat logeren is trouwens hartstikke goed gegaan. Meneer de koekenpeer heeft zich prima vermaakt, lekker in bad geweest, bij de Sinterklaasintocht wezen kijken. Nee hoor, dat ging volgens mij uitstekend.

Met mama ging het wat minder

Althans, ’s avonds hebben papa en mama best genoten hoor. Drankje genuttigd, even de voetjes van de vloer. Maar de volgende morgen allebei al voor 10:00 uur wakker. Van uitslapen is het dus niet echt gekomen. Een relatief begrip natuurlijk, dat uitslapen, maar als je bedenkt dat we in het pre-babytijdperk rustig tot een uur of 12:00 in bed bivakkeerden, is voor 10:00 uur wakker na een lange nacht gezelligheid best vroeg. Affin. Beiden klaar wakker naast bed dus…. Geen babygeluidjes in de kamer ernaast, zeeën van tijd over ook. We hebben het er daarom maar een beetje van genomen, geprobeerd in elk geval. Rustig ontbeten, gebadderd, gelummeld. Maar het moederbloed kruipt dan toch waar het niet gaan kan en tegen de middag hield ik het dan ook echt niet meer. Hup, in de auto en op weg naar opa en oma. Jeej, het gezin weer herenigd, fijn!

De tweede keer logeren, ging het niet anders…

Weer de tas van de kleine man ruimschoots van te voren ingepakt. Zaterdagavond zou meneer naar oma gaan, direct na z’n hapje. Zo gezegd zo gedaan schoot ik hem vol frisse tegenzin in zijn jasje. Auto in en hup naar oma, die overigens nog geen kilometer bij ons vandaan woont, maar dat terzijde. Nog steeds erg onwennig liet ik zoonlief achter bij oma. Alles even doorgesproken waarvan ik dacht dat het nodig was en dan toch maar gaan. Ik was nog niet de straat uit of ik miste dat kleine ventje al. Gelukkig, eenmaal op weg met vriendinnen naar het feest en een paar wijntjes verder, bleek het toch best gezellig en kon ik zowaar genieten van mijn avondje vrij.

Een avondje ‘vrij’ plannen

Maar, net als de vorige keer, waren we beiden voor 10:00 alweer klaar wakker. Meneer heeft het natuurlijk prima gehad bij oma en ook oma heeft ten volste genoten. Maar toch vond ik het heerlijk om de kleine blaag weer thuis te hebben, knorrend in zijn eigen bedje. Hoe cliché ook, we horen gewoon bij elkaar! Desondanks denk ik dat we het best vaker kunnen doen. Een avondje ‘vrij’ plannen. Die opa’s en oma’s vinden dat zo leuk. En ach, mama went er vast ook wel aan!