Suikerbommetjes, wel of geen toegevoegd suiker
Oké, soms denk ik weleens…. Ben ik nou gek? Licht het aan mij? Doe ik er niet veel te moeilijk over? Op sommige momenten kan ik het echt wel los laten. Zo van ‘ach, zo voor een keertje is het vast niet erg’. Maar dan denk ik meteen weer aan al die mensen, en kindjes, die tegenwoordig aan obesitas en diabetes leiden. Dan begin ik er toch weer over te twijfelen. Waar heb ik het dan over? Suiker!
Toegevoegde suikers
En heb ik het over suiker dan bedoel ik met name de geraffineerde suiker die overal in verwerkt zit. De suiker waar we al gauw, ook al eet je niks abnormaals, veel te veel van binnen krijgen. Kijk, onze spieren hebben natuurlijk wel gewoon suiker nodig. Dus op zich is suiker helemaal niet zo verkeerd en zelfs een noodzakelijk kwaad. Maar in bijna alle producten die wij tot ons nemen, zit extra suiker aan toegevoegd. En dat is het nou net.
Suikerbommetjes
In brood zit suiker, de meeste drankjes bevatten veel suikers, alles wat uit een pakje komt zit sowieso vol met suiker, en zelfs aan hartige en zoute versnaperingen is suiker toegevoegd. De speciaal voor kinderen ontwikkelde etenswaren zijn soms zelfs ware suikerbommetjes, zonder dat we daar nou echt bij stil staan of van op de hoogte zijn. Wist je bijvoorbeeld dat in iets onschuldigs als een kindertoetje soms wel meer dan 5 klontjes suiker zit?
(bron: toetjestest consumentenbond)
Suikerloos of niet
Nu voed ik zoonlief echt niet suikerloos op hoor. Hoewel ik schijnbaar een soort van angst heb ontwikkeld voor té veel suiker is een leven zonder suiker nou ook weer niet mijn ding. Suikerloos leven lijkt mij zelfs nogal lastig met een keur aan producten in de supermarkt die bijna allemaal wel toegevoegd suiker bevatten. Bovendien vind ik dat je best mag genieten, want van een beetje suiker is nog nooit iemand slechter geworden. Maar, en daar is hij weer, niet té veel dus.
Oké, wat is dan nu het probleem zou je denken…? Nou dat is als volgt. Ikzelf ben in geen enkel opzicht een zoetekauw en ik wil dat ook graag overbrengen op mijn kleine mannetje. Suiker zit in brood, in sapjes, in koekjes, in toetjes, en dat mag hij allemaal gerust hebben van mij. Maar elke dag, is dat nou echt nodig?
Minder toegevoegd suiker
Van nature hebben wij als mens geen suikerbehoefte. Deze behoefte creëren we zelf. Van alle smaken waar ons eten uit kan bestaan, zout, zuur, pittig of bitter, is zoet de enige smaak waar we als baby niet aan hoeven te wennen. Dat vinden we meteen lekker. Wanneer een baby voor het eerst zoet proeft, is dat dus meteen goed. Niks wennen, niks leren, de nieuwe smaak wordt direct en veelal zonder protest, ten volste geaccepteerd. Gek eigenlijk toch? Met die wetenschap en met de wetenschap dat we met ons dagelijks eten ongemerkt té gauw té veel suiker tot ons nemen, wat toch best vaak voor wat ongewenste vervelende gezondheidsproblemen kan zorgen, wil ik de suikerconsumptie van onze kleine man wat proberen in te perken. Ik zeg proberen want anderen, papa, opa’s, oma’s, etc., staan hier toch ietsjes anders in dan ik en vinden mijn ideeën hierover soms zelfs wel wat overdreven.
Wel of geen toegevoegd suiker?
Afgelopen weekend was het weer eens zover. Tijdens het geheel onverwachts zonnige koningsfeest heeft de kleine blaag zijn zoete smaakpapillen weer eens fijn aan het werk kunnen zetten. Hapje ijs van die, stukje tompoes van zus…. “Want hij vindt dat allemaal zo lekker…” Je raadt het al, zijn mama zat tegen het plafond. Of beter gezegd er dwars doorheen. Ik probeer het los te laten, echt waar hoor, maar het lukt me nooit volledig. Ik wil niet die moeder zijn waar meneer later van zal zeggen “ik mag nooit een ijsje van mama”. Want natuurlijk mag hij dat straks best. Maar moet dat nu ook al?
Aan de andere kant denk ik, is het dan echt zo erg…? Overdrijf ik niet te veel? Ik weet dat niemand het antwoord voor mij heeft en dat mijn eigen mamagevoel misschien nog wel het meeste waard is. Ik neem mij dan ook maar voor om het nog maar even vol te houden zo. Dat (biologisch) fruitsapje, zuiveltoetje met smaakje, babykoekje, ijsje… dat mag hij dus gewoon van mij eten… En dat hij dan af en toe zondigt op papadag of opa- en omadagen, ach dan moet ik maar denken, het is toch een klein beetje een feestje dan. Op al die andere dagen, wanneer mama het weer voor het zeggen heeft, dan doen we lekker gewoon en lekker gezond!
