Vakantie? Wat is dat? Het begint al weer dusdanig op de achtergrond te raken, dat we er bijna alweer aan toe zijn. Sterker nog; stiekem kijken wij alweer waar naartoe we volgend jaar op vakantie zullen gaan. Wordt het weer Italië? Of kiezen we voor een andere bestemming? Toch ben ik, ondanks alles, nog steeds verknocht aan het land der pizza’s. Net als aan de zinderende hitte; de grote campings met overvolle zwembaden; de killer muggen en de rest. Vandaag lees je deel #3 van onze gezinsvakantie naar Italië. Over onze ervaringen met de Venetiaanse kust.
Lees ook: Onze gezinsvakantie naar Italië #2: het leed dat de slechte ervaring met Smile Camp heet
Killer muggen
Nog niet eerder vierden we vakantie aan de Venetiaanse kust. Al verschillende streken in Italië bezochten wij in het verleden, maar de Venetiaanse kust was voor ons nog onbekend terrein. Althans; niet helemaal. Wel zijn we eens eerder in Venetië geweest.
Hoewel we ruimschoots gewaarschuwd waren voor de killer muggen die de Adriatische kust teisteren, konden we ons er pas écht een voorstelling bij maken, toen we er waren. Want nog geen twee dagen later waren we roder van de muggenbulten dan van de zon.
De blauwe lampen op onze camping draaiden iedere avond overuren en frituurden elk rondvliegend beest dat ook maar in de buurt kwam. De rook vloog er bij tijd en wijle letterlijk vanaf. Waar je ook kwam; stadjes, kermis, barretjes, waar rook is, is vuur zeggen ze wel eens. Maar voor de Venetiaanse kust betekende dit meer; waar licht is, zijn killer muggen. De Italiaanse killers vallen je letterlijk aan en deinzen nergens voor terug.
De strenge camping
De camping waar we verbleven, camping Portofelice, is voor onze begrippen een middelgrote camping. De camping, die 500 plaatsen rijk is, is een stuk kleiner dan de camping met meer dan 1000 plaatsen, waar we vorig jaar stonden. En dat merkte je ook. Niet zozeer omdat het er minder druk was, integendeel. Maar wel omdat de camping een minder geoliede en luxe machine bleek, dan dat we vorig jaar gewend waren. De camping was schoon en er was genoeg te doen. Maar bijvoorbeeld het toiletgebouw was verouderd en ook het zwembad was niet super de luxe.
Het was een erg strenge camping. Nu zijn we wel wat gewend, maar zo hadden we het nog niet eerder meegemaakt. Er golden duidelijke, maar strenge regels, die ergens ook wel weer nut hadden. Het zwembad bijvoorbeeld was niet heel groot, maar wel heel erg vol. Er mocht daarom ook niet gedoken worden of met opblaasspeelgoed of luchtbedden gespeeld worden. Ook mochten kinderen niet in het bubbelbad komen. Daarnaast ging het zwembad op het heetst van de dag kei hard dicht. Net als de camping zelf overigens. In de middaguurtjes was de camping zelfs volledig gesloten en kon je er met de auto niet op of af.
Ook ’s avonds ging de camping hermetisch dicht en wat mij betreft veel te vroeg. Wilde je bijvoorbeeld een cocktailtje aan de bar? Dan moest je ruim voor 23:00 uur de nodige rondjes besteld hebben, anders zat je mooi zonder die avond. Officieel sloot de bar om 23:30, maar regelmatig overkwam het ons dat we vrij vroeg in de avond al niets meer konden bestellen. Zo was het dan ook al ver voor 24:00 rustig op de camping. Als je daarvan houdt, zit je op camping Portofelice goed. Maar ik moet bekennen; iets meer vertier had van mij wel gemogen.
Voor de kinderen was er overigens niets te klagen. Een podium vol animatie, een skelterbaantje, trampolines, een speeltuin én een springkussenpark zorgden ervoor dat je geen omkijken had naar het kroost. De allerkleinste campinggasten hebben zich dus zeker vermaakt op deze camping. En dat is uiteindelijk ook, en misschien nog wel het meest, belangrijk.
De omgeving
Na Venetië is er in de omgeving van Ereclea Mare Veneto, waar de camping is gelegen, niet heel veel te doen. Althans, dat vonden wij. De zinderende zomer van dit jaar zorgde er natuurlijk ook voor dat we liever verkoeling in het water zochten, dan dat we in de auto stapten op weg naar cultuur.
Wel gingen we met enige regelmaat in de avonduren naar Caorle, een gezellig druk badplaatsje nabij. Niet alleen kon je daar leuk winkelen én heerlijk eten, ook bezochten we met de kids de grote kermis die er stond. Het stadje was net als de rest van dit gebied wel aardig toeristisch. Aan toeristenwinkeltjes en gamehallen dus geen gebrek. Maar met manlief, die een gamer in hart en nieren is, en twee blagen die er ook niet vies van zijn, werd dit niet heel erg gevonden.
Venetië
Een bezoek aan Venetië mocht natuurlijk deze vakantie niet ontbreken. Hoewel we er al eens geweest waren zonder kinderen, wilden we de stad nog eens bezoeken mét kinderen. Wie weet bestaat de stad wel niet meer, als zij zelf groot zijn.
Met de auto reden we vanaf onze camping ongeveer 20 minuten richting Punto Sabioni, waar vandaan we met een boot naar Venetië werden gebracht. Met ruim 38 graden op de teller, was een boottochtje naar Venetië wel aangenaam, kan ik je verklappen. Ook de jongens genoten van dit verkoelende tochtje richting, misschien wel de meest toeristische stad van Italië.
Venetië was warm en druk, maar ook indrukwekkend, zelfs voor onze jongens. Het water dat door de stad liep, de vele bruggetjes waar we steeds over moesten, de gondels; de beide jongens keken hun ogen uit. We staken zelfs in een klein, katholiek kerkje nog een kaarsje aan voor onze dochter Jasmijn, die dit helaas allemaal moet missen. Een traditie werd hiermee deze zomer geboren. Maar ondanks dat we de meest koele en bewolkte dag hadden gekozen om de oude stad te bezoeken, brak toch de hitte en de drukte ons op een gegeven moment op. Ook waren we even vergeten hoeveel bruggetjes Venetië eigenlijk wel niet kende. Venetië bezoeken met een buggy en met een vermoeide peuter daarin, bleek niet de meest slimme keuze.
Het strand
Het strand van de Venetiaans kust was er eentje voor in de boeken. Onze camping was gezegend met een prachtig privéstrand ván zand. En hoewel voor de ligbedjes een fiks bedrag betaald moest worden, was er ook nog genoeg plek op het strand om je eigen handdoekje uit te spreiden. De zee was heerlijk lauw warm, het strand liep heel geleidelijk af waardoor je behoorlijk ver de zee in kon lopen.
We bouwden bijna dagelijks een fort van tentjes, parasols en gespannen handdoeken, zodat we zo’n beetje de hele ochtend en middag konden vertoeven op het warme strand. Want hoewel het zelfs aan zee erg warm was, was dit altijd nog beter dan een overvol zwembad of een bloody hotte tent. Bijna dagelijks verrees er ook een zandkasteel in onze buurt. Gemaakt door de kinderen met wat hulp van de papa’s en mama’s, die daarmee misschien nog wel fanatieker waren dan het kroost zelf. Want hé; ons kasteel moest natuurlijk wel mooier worden dan die van de buren… Je bent er maar druk mee.
Venetiaanse kust in de bouwvak
Nu we weer lang en breed terug zijn in ons (koude) kikkerlandje en ik terugkijk op onze gezinsvakantie naar de Venetiaanse kust, kan ik concluderen dat ik het volgend jaar toch graag anders wil doen. Ondanks dat ik gék ben op Italië, zou ik persoonlijk niet meer zo snel naar de Venetiaanse kust op vakantie gaan.
En hoewel we inmiddels gebonden zijn aan de schoolvakanties, heeft het mijn voorkeur ook niet om op het heetst van de zomer; de bouwvak, naar Italië te gaan. Niet alleen is het dan té warm om wat te ondernemen, ook is het er, in het gebied waar wij zaten althans, enorm druk.
Maar, nogmaals, ondanks alles hebben we zeker wel genoten van onze gezinsvakantie naar Italië. Alle killermuggen, de vieze tent en de strenge camping ten spijt, waren we met ons gezin er lekker even tussen uit. Onze kinderen vonden het in elk geval fantastisch om weer op een camping te zijn met veel vriendjes, speeltuinen, de zee, een zwembad en om (bijna) elke dag pizza te kunnen eten. En cliché, maar nog steeds waar; als onze kinderen hebben genoten, dan hebben wij dat ook.
Ben jij al eens naar de Venetiaanse kust geweest, wat waren jouw ervaringen?