Onze gezinsvakantie naar Italië #1: 1300 rijden km naar de Venetiaanse kust

Het is alweer ruim drie weken geleden. Je zou bijna kunnen stellen dat ik alweer vergeten ben hoe het voelde om op vakantie te zijn. Maar dat is natuurlijk niet waar. Want nog dagelijks denk ik eraan. Aan de zinderende hitte; het overvolle zwembad; de killer muggen; de bar die al om half 12 in de avond sloot (hoezo!) en uiteraard onze smerige tent niet te vergeten. Maar desondanks hebben we toch genoten van een vakantie met ons gezin aan de Venetiaanse kust in Italië. Vandaag lees je deel #1 van onze gezinsvakantie naar Italië. Wij gingen 1300 km rijden met kinderen naar Italië.

De eerste stop: Duitsland

We begonnen onze reis op de dinsdagochtend. Althans, middag was het al bijna. Want de eerste dag zouden we maar een kleine 600 km rijden, tijd genoeg dus. Een voorspoedige reis volgde waarna we aan het einde van de middag arriveerden op onze eerste bestemming. Onze eerste stop van de reis van 1300 km was nabij het Duitse stadje Rothenburg ob der Tauber. Daar logeerden we in een familiekamer in een mooi pension. s’ Avonds aten we wat in het stadje, waarna we uiteraard nog even over de stadsmuur hebben gelopen. Dat hoort er daar natuurlijk wel bij. De volgende morgen vertrokken we in de loop van de ochtend, op weg naar onze tweede stop.

De tweede stop: Oostenrijk

Onze tweede stop bevond zich in het Oostenrijkse Karinthië. Een gebied dat ik eigenlijk niet ken. We verbleven in een hotel in de stad Spittal and der Drau, waardoor we aangenaam verrast werden. Want Spittal was veel groter dan we hadden verwacht. We verbleven, net als bij onze eerste stop, ook dit keer weer in een familiekamer. Gezellig met het hele gezin op één kamer. Dat beviel de jongens wel, zo dicht bij hun ‘ouwe lui’. Bij binnenkomst in de hotelkamer werden door de beide jongens dan ook vaak meteen al de koffertjes uitgepakt en de hotelkamer eigen gemaakt.

Ons hotel had een heerlijk zwembad, waar we bij aankomst meteen en massaal indoken. De temperatuur liep naarmate wij meer naar het zuiden gingen namelijk alleen maar op. Omdat we naar onze eindbestemming nog maar een kleine 300 km hoefden, besloten we ook de volgende morgen nog te vertoeven in en rondom het zwembad.

Dag 3: de laatste loodjes

Het laatste deel van de reis, waren meteen ook de zwaarste loodjes. Er leek geen end aan te komen. De schamele 110 km per uur die je mag rijden op de Oostenrijkse snelweg en de slechte binnenwegen in het noorden van Italië, maakten het er allemaal niet leuker op. De reis die eigenlijk maar een paar uur duurde, leek wel dagen in beslag te nemen. Met 36 graden op de teller kwamen we op dag 3 van onze vakantie, bezweet en ellendig van de reis, einde van de middag dan eindelijk aan op camping Portofelice in Ereclea Mare.

1300 km rijden met kinderen in etappes

Kijk ik terug op de reis, dan verliep het eigenlijk vlekkeloos. Ja, het was warm, maar we hadden nauwelijks file en onze kinderen vermaakten zich met hun DVD schermpjes op de achterbank opperbest. Ze huilden niet, verveelden zich amper en hebben nagenoeg de hele weg geen kick gegeven. Ook vorig jaar reden we in etappes honderden kilometers met kinderen naar Italië. En ook toen is dat goed bevallen. Ik zou het dus zo weer doen en kan het ook iedereen aanraden.

Lees ook: Gezinsvakantie naar Italië #4: wat deden wij nog meer?

Wil je weten hoe onze vakantie verder verliep? Volgende week lees je deel #2 van onze gezinsvakantie naar Italië: het leed dat de slechte ervaring met Smile Camp heet.