Mama dagboek #96: stoppen met de speen, zo deden wij dat!

Ik heb met veel dingen een haat-liefde verhouding. De zandbak bijvoorbeeld. Zo heb ik die ook met fopspenen. Begrijp me niet verkeerd; toen we onze kinderen een speen aanboden, kozen we daar bewust voor. Maar op een gegeven moment moet je dat kunstje wel weer afleren. En dat is nog best een dingetje. Want stoppen met de speen, wanneer doe je dat nou eigenlijk?

Die haat-liefde verhouding met de speen is er niet van de een op de andere dag gekomen. Zoals ik al schreef, we kozen bewust ervoor om onze kinderen een speen aan te bieden. Bij beide mannetjes was de zuigbehoefte groot en de speen gaf ze duidelijk rust. En hé; rust voor de mannen, betekent ook rust voor de kersverse mama. Ik zeg win-win.

Baby: de speen on demand

Toen onze kleine mannen nog baby waren kregen ze de speen wanneer ze daar ‘om vroegen’. Vooral wanneer zij in slaap wilde komen. Maar ook wanneer ze huilden en daar niet meteen een aanwijsbare reden voor was, kregen ze de speen om even te kalmeren. Ik kan je verklappen; reuze handig wanneer je in de supermarkt in de rij voor de kassa staat en babylief het ineens op een brullen zet.

Peuter: de speen bij het slapen gaan

Toen onze mannen peuter werden, kregen ze eigenlijk alleen nog maar een speen bij het slapen gaan. Ik vind een ouder kind dat rondloopt met een speen in de mond nou niet echt een uithangbord van geslaagd ouderschap, moet ik toegeven. Toch loopt onze jongste (nu 2 jaar) ook overdag wel eens met een speen rond. Je wordt er klaarblijkelijk makkelijker in nadat je wat langer moeder bent, afijn. In principe geldt hier dus de regel; alleen een speen bij het slapen gaan.

Stoppen met de speen, wanneer moet dat?

Wanneer je echt moet stoppen met de speen, daar zijn de meningen flink over verdeeld. Sommigen spreken dat je beter rond het eerste levensjaar kunt stoppen met de speen, omdat het schadelijk is voor de spraak- en taalontwikkeling van het kind, zo schrijft ook klinisch pedagoog Monique L’Hoir, onderzoeker bij TNO, in een artikel in de Volkskrant. Ook het CB is niet zo happig op die speen en zal aan de ouder vragen rond de leeftijd van 1 jaar te stoppen met de speen.

Kleuter: stoppen met de speen

Wij deden dit dus bewust niet. Fuck it, dachten wij; onze mannen varen er wel bij en niemand heeft er last van. Bovendien was er niets op de spraakwaterval van onze beide kinderen aan te merken, integendeel zelfs. En een stralende rij kaarsrechte tanden, waar de speen volgens geleerden ook een flink nadeel op kan hebben, hebben ze ook allebei. Maar nu is onze oudste onlangs 4 jaar geworden. En tot voor kort had hij ‘s nachts nog altijd een speen. Shocking voor sommigen waarschijnlijk, maar het feit ligt er… ik ga met de billen bloot.

Lees ook: Mama dagboek #94: Hiep, hiep, hoera… onze kleuter is daar!

Tot voor kort had onze kleuter dus nog steeds een speen bij het slapen gaan. Een doorn in mijn oog, moet ik bekennen. Maar omdat in het leventje van onze beginnende, schoolgaande kleuter ineens zoveel gebeurde, besloten we dat het juiste moment gewoon nog niet was gekomen. Met onszelf hadden we echter wél afgesproken dat hij het nieuwe schooljaar zou beginnen zonder de speen. Werk aan de winkel dus.

Stoppen met de speen, zo deden wij dat!

En het is gelukt. In de zomervakantie zijn we daadwerkelijk en eindelijk écht met de speen gestopt. Waar we allerlei scenario’s hadden verwacht en van te voren vele plannen hadden gesmeed, om de overgang zo soepel mogelijk te laten verlopen, was het eigenlijk al binnen een week gepiept. Eerst was er het plan de speen naar de dierentuin te brengen. De babydieren wilde ook zo graag een speentje en die mochten die van hem wel hebben, aldus kleuterlief. Maar gaande weg de zomervakantie wilde hij toch écht niet naar die dierentuin.

Toen we eenmaal op vakantie gingen, besloten we groffer geschut in te zetten. Vriendjes van onze koekepeer, die mee waren op vakantie, hadden ook geen speen meer. En dat haalde hem over de streep om het ook te proberen. We beloofden hem een bestuurbare auto, die hij zo graag wilde, als hij de hele vakantie niet met de speen zou slapen. Dat in combinatie met het feit dat meneertje elke avond laat en moe naar bed ging, maakten het stoppen met de speen eigenlijk best gemakkelijk.

Nu, terug van onze vakantie, slaapt onze kleuter niet meer met de speen. Heel enkel vraagt hij er nog om, maar een drama is uitgebleven. Dolgelukkig is hij met zijn nieuwe bestuurbare auto. Aan iedereen die het maar horen wil, vertelt hij trots hoe hij deze gekregen heeft. Dat we het stoppen met de speen dus op deze manier hebben aangepakt, heb ik geen spijt van.

Tip!

Nu ga ik je niet vertellen hoe jij het stoppen met de speen moet aanpakken. Of wanneer je dat zou moeten doen. Maar als tip kan ik je wel meegeven, doe het pas wanneer jouw kind er écht klaar voor is.

Wanneer stopte jouw kind met de speen?