Het leed dat vakantie zoeken heet

Oh, oh, oh… nooit gedacht dat het zoeken (én vinden) van een vakantie zo’n drama zou worden. Want zo makkelijk dat als het voorheen was…? Das war einmal. Reden? We hebben kids… En dat betekent niet meer op de bonnefooi in de auto stappen en zien waar het vakantieschip strand. Voor mij niet althans, want ik word er nogal nerveus van om niet te weten waar ik terecht kom met mijn bloedjes van kinderen. Ikzelf durf nog best een kleine gok te nemen, maar mijn kroost meeslepen in het ‘niet weten waarheen’-avontuur..? Mij niet gezien. Ik wil niet het risico lopen dat ik mijn klinische baby moet wassen in een met spinnenwebben gevulde douchecabine boven een met haren gevuld putje. Laten we voorop stellen dat ikzelf hier ook niet zo fan van ben…, verre van zelfs, maar mijn kinderen blootstellen aan zulks vakantieleed? Noop, never nooit niet, amehoela!

Vakantiebloed

Eigenlijk zouden we niet met vakantie gaan dit jaar. Iets met ‘we hebben nét een kindje gekregen, het is zo’n gedoe dan, laten we maar even sparen, we moeten nog veel aan het huis doen… blah, blah, blah.’ Maar het vakantiebloed kruipt waar het niet gaan kan en dat iedereen op het werk terugkomt met heerlijke, zonnige vakantieverhalen werkt ook niet echt mee. Dus hebben we besloten om toch nog een weekje er tussen uit te knijpen…. Maar waar naar toe?

Streng

Onze eisen waren streng: liefst iets waar een kind zich kan vermaken, met een animatieteam zodat ook de ouders wat rust hebben (die willen immers ook een beetje vakantie), mooi weer, lekker eten, beetje luxe maar primitief mag ook, niet te duur, niet te ver weg, maar toch ook weer wel… je snapt, een onmogelijk opgave, missie kansloos. Nu zitten de randvoorwaarden ook bepaald niet mee. Omdat we dit jaar besloten niet op vakantie te gaan, hebben we eigenlijk al bakken met vakantiegeld uitgegeven aan de opknapbeurt van ons huis (moet immers ook zo nu en dan). Bovendien zijn we erg laat in het jaar, heb ik er net 4 maanden verlof op zitten en zijn onze vakantiedagen inmiddels ook al aardig opgesnoept. Maakt het er allemaal niet makkelijker op.

Vakantieopties

En echt, alle vakantieopties hebben hier de revue wel gepasseerd. Kamperen, hotelletje, appartement, all inclusive, bed & breakfast… Met het vliegtuig, toch met de auto, of toch het vliegtuig maar dan minder ver weg… een last minute, toch maar weer kamperen…  Vliegen met een baby is prima te doen trouwens, echter met een peuter van 2 is het financieel hele andere vakantiekoek. Waar babylief veelal voor gereduceerd tarief mee kan, betalen we voor de kleine peuterman gewoon de volle mep, ketjing! Geldt meteen ook voor hotels en appartementen. Tja, en kamperen eind september is misschien ook niet meer echt ‘ je van het’. Althans niet als je het met de insteek doet dat het zo leuk is op een camping voor kinderen in een periode waarin waarschijnlijk de meeste kinderen alweer huiswaarts zijn. Maar op een hotelkamer zitten mét baby én peuter is misschien ook niet echt ideaal. En dan hebben we het nog niet eens over waar dan heen… ons o zo geliefde Italie? Spanje misschien? Een plek waar we nog nooit geweest zijn? Ver weg? Of toch ergens dichterbij, minder ver reizen, iets waar veel vertier is voor kids…of toch voor volwassenen? Zucht, we kwamen er gewoonweg niet uit.

Bijstellen

Dus besloten we onze eisen drastisch bij te stellen. Want vakantie vieren zoals we dat gewend zijn, pre ouderschap… Dat zit er voorlopig niet in. En gaat het er niet gewoon om dat we even lekker ontspannen? Even gezellig met ons gezinnetje op pad gaan zonder al te veel (ingewikkeld) reisgedoe? Ergens waar het niet al te duur is, maar wel genoeg comfort aanwezig is en vertier voor jong en oud? Hoe burgerlijk dit ook klinkt, neigen we er naar te kiezen voor een vakantiepark. Zo’n park waar aan alle gemakken is gedacht. Zo’n één met een subtropisch zwembad en speelparadijs en de rest. En dan het liefst wel in een over de grens vakantie-ogende omgeving, zodat ook de ‘ouwe lui’  nog het idee hebben dat ze toch een beetje op vakantie zijn.

Een definitief vakantie-ei hebben we overigens nog niet gelegd, maar in de maak is ie zeker. Ook het ei voor volgend jaar trouwens, want zoveel is al wel duidelijk. Volgend jaar doen we het anders. Dan boeken we vroeg in het jaar, naar een warm land (check), op een mooie camping voor jong en oud (check) in een voor pa en moe interessante omgeving. Maar voor nu…? Eisen over de schouder, randvoorwaarden over boord en op naar een weekje ongedwongen genieten van elkaar..!