3 jaar, happy angelversary Jasmijn

Dit weekend vierden wij het al, en vandaag is het dan ook echt zover, de 3e verjaardag van ons mooiste en sterkste meisje. Ons meisje dat helaas niet meer bij ons is, Jasmijn. We vierden haar verjaardag zoals elk jaar met naaste familie. Geen triestigheden, maar gewoon proberen er een gezellige (voor zover dat kan  natuurlijk) tijd van te maken. Met gebak en een bezoekje aan haar grafje. Toch blijft het elk jaar moeilijk. En weet ik nog als de dag van gisteren, hoe het allemaal verliep 3 jaar geleden.

Gek is dat, dat vergeet je nooit. Zo weet ik nog goed dat ik om 7 uur ’s ochtends (ik lag al in het ziekenhuis) gewekt werd door de verpleegsters die gingen kijken of ik al ontsluiting zou hebben. De hele nacht had ik krampen gehad die ik wegwuifde als harde buiken. Toen de verpleegster mij toucheerde en constateerde dat ik al 2 cm ontsluiting had, bleek dus achteraf gezien dat dat helemaal geen harde buiken waren maar weeën. De verpleegster gaf aan dat we direct naar de verlosafdeling zouden gaan, waarna ze mijn vliezen zouden gaan breken. “Of ik nog wel even naar de wc mocht voor die tijd”, vroeg ik de verpleegster. Toen ik van de wc afkwam, braken mijn vliezen spontaan en moest ik haast maken om naar de verlofafdeling te komen. 2 uur later lag onze prachtige, (bijna) volmaakte dochter in onze armen.

Nu ik dit blogje typ was er nog geen zichtbaar vuiltje aan de lucht. Niet veel later echter wel. Midden in de nacht, rond een uur of 3 liep onze mooie dochter blauw aan en riep ik de nachtverpleegster om hulp. Jasmijn belandde uiteindelijk op de NICU waar we haar vroeg in de ochtend pas mochten bezoeken. Liggend aan allerlei slangetjes en piepende apparaten, ik kan me het beeld nog zo voor de geest halen. Onze nachtmerrie die twee weken heeft geduurd, begon die nacht. Een nachtmerrie van heel veel onzekerheid, angst en leven tussen hoop en vrees. Ons leven stond stil, de wereld om ons heen bestond niet. Alleen wij 3en, papa, mama en Jasmijn.

Toch is die tijd niet alleen maar naar geweest, onze dochter heeft ons ook zoveel goeds gebracht. Het heeft ons sterk gemaakt, als mens en als ouders. Het heeft ons dichter naar elkaar toegebracht. En zij heeft ervoor gezorgd dat we nu ook de trotse ouders zijn van onze koekepeer. Daarom willen wij haar leven, ondanks dat zij hier nu niet meer is, blijven vieren. Blij zijn om wat ze teweeggebracht heeft bij ons.

3 jaar zou je nu geworden zijn…
3 jaar, happy angelversary Jasmijn

Het sterkste meisje van de wereld!