Brief aan mijn regenboogjes #1

Dit is de eerste keer dat ik een brief schrijf aan hen. Ik zie het met enige regelmaat voorbij komen op andere blogs, en ik vond het zelf nu ook wel eens tijd. Daarom deze ‘brief’ aan mijn regenboogjes. Want dat ik enorm veel van ze houd en zo ontzettend dankbaar ben dat zij mijn leven rijker maken, dat wil ik nog eens extra onderstrepen.

Dag lieve regenboogjes,

Ik wil maar even zeggen, zoals elke moeder dat waarschijnlijk doet, ik houd ontzettend veel van jullie. Dat jullie dat maar even weten. Van allebei evenveel en van elk op mijn eigen manier. Jullie zijn immers de reden van het geluk dat ik weer gevonden heb, na alles wat er is gebeurd de afgelopen 4 jaar. De reden dat ik uberhaupt weer gelukkig mag en kan zijn. Ik kan dan soms ook niet stoppen met naar jullie te kijken.

Gelukkig

Dan geniet ik van elk klein dingetje, zoals een glimlach, een spontane kus, een innige omhelsing. Zelfs wanneer jullie boos of stront eigenwijs zijn, dan geniet ik van jullie. Dan huil ik zachtjes van geluk, want gelukkig dat ben ik.

Het besef; ik mis jullie zus die overleed aan ACD

Maar wanneer ik naar jullie kijk, zie ik ook jullie zus. Jullie zus, die er niet meer is en overleed aan ACD. En dat is waarom ik vandaag deze brief aan jullie schrijf. Want ik mis jullie zus zo vreselijk. Ik mis haar elke dag en steeds een beetje meer lijkt het wel. En met dat jullie groeien, lijkt het alsof jullie zus steeds verder weg raakt. Niet dat jullie daar ook maar iets aan kunnen doen. Maar het besef dat zij nooit meer terug komt en wij nooit zullen weten hoe zij geworden zou zijn, wordt groter naarmate jullie groter worden.

Met geen pen te beschrijven

Ondanks al het verdriet dat ik nog steeds heb van jullie zus, ben ik ook blij. Want dankzij jullie grote zus, heb ik jullie! Zij heeft mij namelijk laten zien hoe prachtig het is om kinderen te krijgen. Iets waar ik voor ik zwanger werd van haar niet zo van overtuigd was. Toen ik jullie zus op de wereld zette, ontdekte ik hoe bijzonder dat eigenlijk is. De liefde die je voelt voor je eigen kind, dat is echt met geen pen te beschrijven. Vastbesloten waren we dus ons gezin verder uit te breiden, met uiteindelijk jullie allebei als trofee.

Potten goud

Wanneer ik naar jullie kijk, gaat er een gevoel van dankbaarheid door mij heen. En of dit een normaal gevoel is, of wordt onderstreept door het gemis dat we voelen van onze dochter, ik weet het niet. Maar bijzonder is het wel. Ik ben zo dankbaar dat jullie gezond zijn. Dankbaar dat ik jullie mag zien opgroeien en apetrots op hoe jullie opgroeien. Mijn jongens, onze regenboogjes. De twee potten goud die de donkere hemel weer licht doen kleuren.

Heel, heel, heel erg veel houd ik van mijn regenboogjes

Wanneer jullie mij betrappen op het feit dat ik naar jullie kijk, onthoud dan dat dit is uit dankbaarheid. Want lieve jongens, lieve regenboogjes, ik houd van jullie. Heel, heel, heel erg veel!