Gezinsvakantie naar Italië #2: het hagelwitte zwemparadijs van Camping park Albatros

Gespannen reden we richting onze tent. De plattegrond hield ik vast in mijn klamme handjes. Een rood cirkeltje stond om een klein groen vakje gecirkeld, dat een speld in een hooiberg leek. Over kronkelende verharde weggetjes reden we langs mobile homes, bungalowtenten, safari lodges en campers. We keken onze ogen uit, maar waren vooral gespannen naar waar en hoe wij onze eigen tent zouden aantreffen. Niet veel later arriveerden wij bij onze safari lodgetent mét veranda. We waren er, Camping park Albatros. Onze 10 daagse gezinsvakantie naar Italië kon nu eindelijk beginnen.

Lees ook: Gezinsvakantie naar italie #1: de grootste camping en de Quest inchecken

Gevoelstemperatuur 40+

Het was al wat later in de middag maar nog steeds ontzettend warm. 36 graden volgens de weerapp, maar het voelde meer aan als 40+. In onze tent was het mogelijk nóg heter. De aanwezige ventilator maakte overuren. We pakten gauw onze spullen uit de auto en gaven het waar mogelijk een plek. No time to waist. Want eigenlijk hadden wij maar één doel en dat was verkoeling zoeken in het zwembad.

Nieuwsgierig naar de hagelwitte zwembaden

Met deze hitte is het zwembad toch de enige plek waar je kunt en wilt wezen. Bovendien was ik behoorlijk nieuwsgierig geworden, bij aankomst zagen we uit de verte de hagelwitte zwembaden al oplichtten. Ik greep onze zwemspullen uit een tas en bepakt en bezakt met handdoeken, zonnebrand en wat speelgoed voor de kids gingen we onderweg. Volgens de gigantische plattegrond kon het zwembad niet heel ver van onze tent zijn. Al hadden we naar de tent toe ook ruim 10 minuten gereden, dus who knows voor welke verassing we dit keer zouden komen te staan.

Schoon was mijn conclusie

Op onze Quest naar het zwembad ontdekten we dat het grote bamboegebouw waar we bij binnenkomst langsreden, het toiletgebouw was. Een schoon toilet is voor mij een absolute must op vakantie, net als vele andere dingen trouwens maar daarover zal ik niet te veel uitweiden, dus ik MOEST het gebouw aan een inspectie onderwerpen. “Schoon”, was meteen mijn conclusie. En wat een hoop wc’s. Er was zelfs een apart gedeelte in het midden van het gebouw, speciaal ingericht voor de allerkleinsten. Kleine douches, ieniemini wc’tjes, wastafeltjes met geinige voetjes op kinderhoogte. Ik nam het aandachtig in mij op toen een grote mopwagen mij voorbij reed. Dit kon mijn goedkeuring wel krijgen. Hier durfde ik mijn oogappels de komende 10 dagen wel onder de douche te zetten.

Het zwemparadijs

Ongeduldig stonden manlief en zoons mij buiten in de brandende zon op te wachten, “waar ik toch bleef.” Ik deelde mijn bevindingen die mijn partner gelaten in zich opnam. Het zou hem een biet zijn op dat moment, en geef hem eens ongelijk. We vervolgden onze reis richting het zwembad en staken de weg over waar we zojuist met de auto over gereden waren. Daar kwamen we aan bij het zwembad, of zeg maar gerust zwemparadijs.

Wat wens je nog meer

Onze mond viel wéér open van verbazing toen we de twee immens grote lagunebaden zagen. Onze ogen werden verblind door de hagelwitte antislipvloer waarmee het ondiepe zwembad bekleed was. Rondom de zwembaden stonden tal van ligbedjes met parasolletjes. Middenin de twee ondiepe lagunebaden grote speelheuvels waaruit water spoot. Het gelach van vrolijk, spelende kinderen overstemde het geroezemoes van het aanwezige publiek. Iedereen was er vrolijk leek wel. Hoe kan het ook anders. Een strakblauwe lucht, geen zuchtje wind, heerlijk warm en een zwembad dat het walhalla was voor ieder kind, wat wens je nou nog meer.

Even vergat je dat je op een camping zat

De twee grote lagunebaden werden omgeven door nog drie zwembaden met verschillende dieptes. Naast de zwembaden gelegen, vond je een buffetrestaurant, een bar, een winkel en zelfs een discotheek. Dat we op een camping zaten vergat je gemakkelijk. Het had allemaal meer weg van een groot dorp. Zo bleek ook later toen we de supermarkt ontdekte, die groter bleek als onze eigen lokale super.

Lagunebaden, de thuisbasis

We zochten een setje ligbedjes bij het zwembad, dat nog niet zo heel gemakkelijk bleek. Maar toen we die uiteindelijk vonden, konden we nog maar één ding bedenken. Een duik nemen in het water. Ook het zwembad was schoon, brandschoon. En dat schetste mijn verbazing enigszins, want hoe kan dat met zoveel mensen. Maar het was echt zo. Vol overgave stevende af op het lonkende water. En de rest is geschiedenis. Want wat we toen nog niet wisten, is dat deze twee lagunezwembaden onze thuisbasis zouden zijn voor de rest van deze vakantie.

Natuurlijk hebben wij nog veel meer beleefd tijdens onze eerste gezinsvakantie naar Italië. Want ik ben nog lang niet uitgepraat over deze, voor ons, bijzondere vakantie. Benieuwd hoe het verder gaat? Lees volgende week meer over onze vakantie naar één van de grootste campings van Italie.